Zorbás the Guru
If today I were to choose from the whole world a single spiritual guide, a “guru,” as the Hindus say, a geronta as such a guide is called by the monks on Mount Athos, without a doubt I would choose Zorbás. For he possessed all the qualities needed to save a pen-pusher: the primitive glance that catches its prey from on high like an arrow; the creative ingenuousness, each morning renewed, that enables him ceaselessly to look upon everything as if for the first time and to impart virginity to the ageless daily elements—wind, sea, fire, woman, bread; the steadiness of hand; the freshness of heart; the bold manly confidence to poke fun at his own soul, as if he had within him a power higher than the soul; and finally his wild gurgling laughter coming from a deep inner source, deeper than a person’s entrails, a redemptive laughter that at crucial moments sprang out of Zorbás’s aged chest, sprang out and was able to demolish, did demolish, all the barricades—morality, religion, nation—that miserable, cowardly people erect around themselves in order to limp safely through their smidgen of life." Nikos Kazanzakis
«Αν ήταν στον κόσμο όλο σήμερα να διάλεγα έναν ψυχικό οδηγό, σίγουρα θα διάλεγα τον Ζορμπά. Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί: την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της. Τη δημιουργική, κάθε πρωί ανανεούμενη, αφέλεια να βλέπει ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί. Τη σγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σαν να 'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά. Ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει, και γκρέμιζε, όλους τους φράχτες -ηθική, θρησκεία, πατρίδα- που ασκούσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα». Ν.Κ.
